Groeien op liefde

Hechting: het is zo belangrijk. Niet alleen voor het fijne, liefdevolle gevoel. Het is zelfs de basis voor een gezonde emotionele, sociale, verstandelijke en motorische ontwikkeling. De eerste twee jaren van baby’s leventje zijn het meest belangrijk, de emotionele band die je in deze jaren weet te krijgen bepaalt super veel. Een goede hechting krijg je door responsief te zijn: reageer (snel), met veel aanrakingen, knuffelen, huid-op-huidcontact en een dosis liefde. Je baby gaat zich dan veilig voelen en krijgt vertrouwen.

Alle baby’s komen met een ‘hechtingssysteem’ ter wereld. Slim geregeld van Moeder Natuur, want pasgeborenen kunnen uiteraard niet voor zichzelf zorgen en dan is het slim als je een ‘cuteness’ factor hebt waardoor iemand anders voor je zorgt. Dat zorgen is meer dan alleen voeding krijgen, hechting gaat veel dieper.

De bekende psycholoog Harry Harlow deed hier in de jaren vijftig van de vorige eeuw  onderzoek naar, best revolutionair. Hij stelde dat zuigelingen een veilige hechting met hun ouders aangaan als er voortdurend tegemoet wordt gekomen aan hun noden. Worden kleintjes gesteund en getroost door hun ouders, dan leren ze die ouders te vertrouwen. Telkens als een moeder haar huilende baby oppakt en wiegt, zal hij het gevoel krijgen dat de wereld een veilige plek is en dat hij bij zijn moeder terecht kan als hij steun nodig heeft. Zo kunnen kleintjes hun ouders gebruiken als veilige basis en durven ze rustig de wereld te verkennen. Maar…bieden ouders nu eens wel en dan weer niet steun of zijn ze kil en afwijzend, dan komt er geen vertrouwen en een onveilige hechting. De les is dan dat de wereld onveilig is en deze kinderen ontwikkelen weinig zelfvertrouwen. Kortom: als kleintjes een veilige hechting hebben, krijgen ze het gevoel dat ze het waard zijn om bemind te worden.

Daarom is het zo goed om responsief te reageren. Om consequent te zijn en je dag ook zo in te delen. Baby’s groeien letterlijk op liefde en hoe mooier het fundament aan vertrouwen dat je kunt neerleggen, hoe steviger je kleintje groot wordt.  Laten huilen bij het slapen, dat is dus niet iets wat in dit ‘programma’ past. Net zo min als overdag niet gaan troosten en ‘s-nachts wel (wat vaak gebeurt). Natuurlijk krijg je niet direct een onveilig gehechte ukkepuk als je kiest voor een slaapmethode met traantjes, zo zwart-wit werkt het niet. Wees je gewoon bewust van wat het doet en wat je doet. Persoonlijk kies ik voor een responsieve, liefdevolle en traanloze benadering, daar staat mijn Droomplan voor. Maar geen baby is gelijk, dus ieder ukje verdient maatwerk. En heel veel knuffels, liefde, responsieve ouders en kusjes 

Hechten is een heel proces, dus ga je nu niet schuldig voelen als er wat traantjes zijn gelaten. Zelfs al je ronduit de zekerweten ik ben de slechtste moeder van de hele wereld  bent voor je gevoel, mag je toch nog iets minder schuldig zijn. Want hoewel mega very mucho importante, hechting is er niet 1-2-3 en kan zich ook nog ‘resetten’. In een notendop betekent dit dat als je graag meer aandacht hierop wil zetten,  je dat in ’t fundament kan doen tot de leeftijd van zes jaar. Daarna loop het ook nog op een andere manier door. En stel dat je als volwassene compleet mislukt bent op het gebied van hechting, zelfs dan is er hoop: de hechtingstoetsen kunnen opnieuw worden ingesteld. Hoe? Door een liefdevolle en ondersteunende partner te vinden waaraan veilig gehecht kan worden. En zo is meteen ook je familiekarma doorbroken, ha!

Knuffel veel en vaak.Laat je baby voelen, merken en zien hoe leuk je hem vindt. Hierdoor krijgt hij zelfvertrouwen. Maar durf ook weer los te laten. Een goede hechtingsrelatie is zo stevig dat je kleintje zelf op pad kan gaan en dat ook durft. Kortom: is er een blokkentoren die kan omvallen, ga deze dan niet uit de weg maar laat de blokken samen met je ukkepuk op veilige wijze vallen.

Proeft het naar meer? Bovenstaande komt allemaal uit het boek Blije Baby. Hierin lees je niet alleen meer over de vier fasen van hechting, maar ook hoe dit zijn invloed heeft op slapen, ontwikkelen en eten. Leren slapen kan dus ook met ‘echte’ knuffels.