Samen liggen met je kind is goed voor ze (onderzoek)

Lig je naast je kleintje om hem lekker in slaap te laten vallen? Knaagt dat aan je geweten omdat je eigenlijk vindt dat je baby helemaal zelf in slaap moet vallen in eigen bed? Laat dat knagen dan maar aan de muisjes over, onderzoekers stellen namelijk dat dit helemaal zo slecht nog niet is. 

Happy baby, happy adult

De hechting is meer solide, de geestelijke gezondheid beter, problemen worden voorkomen: dat is zo'n beetje de stelling van Susan Krauss Whitbourne, professor of Psychological and Brain Sciences bij de Universiteit van Massachusetts Amherst. Solide gehechte kinderen worden solide en succesvolle volwassenen, stelt ze in Psychology Today. Met als noot dat je dan wel naar de objectieve wetenschappelijke studies moet kijken en niet de het popularisme rondom 'attachment parenting' (de stroming waarbij je responsief reageert en veel fysiek contact hebt met je kleintje). Krauss stelt dat het een verstandige benadering is waarmee fysieke en mentale gezondheid wordt bevorderd. Uitgebreid onderzoek toont volgens haar aan dat stevig gehechte volwassenen een gelukkiger leven leiden en zelfs zelf betere ouders zijn. 

Stevige hechting

Krauss staat niet alleen. Patrice Marie Miller en Michael Lamport Commons van Harvard Medical School voerden in 2010 een onderzoek uit gericht op deze methode. Hun uitkomsten: minder blootstelling aan stress, wat invloed heeft op de cognitieve ontwikkeling en latere reacties op stress. Dit brengt een vermindering van mentale gezondheidsproblemen in de latere ontwikkeling. Bovendien is er het voordeel van een stevige hechting, dat bestaat uit de neiging van het kind om contact te zoeken met een ouder wanneer er ongemak of stress is en dan ook effectief te worden getroost door die ouder. Het resultaat van de effectievere emotionele regulatie en veilige hechting is dat kinderen veel beter en effectiever de essentiële ontwikkeltaken aangaan, inclusief relaties en onderwijs. 

Emotionele regulatie

Dit staat natuurlijk haaks tegenover de 'laat-maar-huilen-methode', waarbij wordt gesteld dat kinderen hun emotionele regulatie zelf moeten regelen en je dit afdwingt door ze te laten huilen en niet steeds te troosten. Zoals ik in de boeken ook altijd opper geeft dit weliswaar een sneller resultaat (slapen), maar ook een andere uitkomst. Je leert je kleintje namelijk dat hij het eigenlijk zelf mag uitzoeken, iets wat niet echt een solide hechting en vertrouwen in de eigen communicatieskills bevordert. Voer je nu attachment parenting tot het uiterste door, dan slaap je steeds samen en draag je je kind fulltime. Dat is misschien wel mooi voor de hechting, maar nagenoeg onmogelijk om jaar in, jaar uit vol te houden. Dat is ook precies wat Krauss stelt, laten we niet te populair gaan doen. Waar Amerikanen goed zijn in extremen, kunnen wij Nederlanders als geen ander 'polderen'. De gulden middenweg...Deze wordt ook wel vergeten in de vergelijking. Want er is ook zoiets als responsief reageren en toch in eigen bed slapen. Ook dan krijg je stevig gehechte (en goed slapende) ukjes. 

Best of both worlds

Ik merk vaak dat ouders zich eigenlijk al verontschuldigen als ze aangeven samen te slapen met hun kleintje. En er tegelijkertijd een hard hoofd in hebben hoe dit af te bouwen. Angstig dat er een soort van ijzeren slaapplan komt. Groot is dan de verrassing als ik juist adviseer de nachten lekker te houden zoals ze zijn en eerst eens met de dagen aan de slag te gaan. De nacht is immers een spiegel van de dag en met die dag trek je de nacht ook al enigszins vlot. Ook loopt je dan minder op je tandvlees.

Samen slapen en goed slapen hoeven elkaar namelijk helemaal niet te bijten

Ja, je baby mag zelf in slaap vallen, maar of hij dit nu doet terwijl je ernaast ligt of alleen in zijn bedje: dat is aan jou. Lig je ernaast, laat je kleintje het dan wel 'zelf doen'. Durf uiteindelijk bij het naar bed brengen ook je kleintje eens slaperig of wakker welterusten te wensen of het 'lopende buffet' af en toe te sluiten in het holst van de nacht. Zolang je uk jou niet steeds als levend matras gebruikt of de voeding als slaapmiddel, krijg je echt wel een kleintje die zelf kan slapen. Zeker als je uk overdag dit allemaal wel kan doen. Werken aan slaap draait om meer dan de slaapplek alleen. Het is dus meer dan wakker neerleggen in eigen bed. Geef die troost, zeker als er onrust is. Zorg eerst voor meer slaap, hoe dan ook. Daarna kun je gaan kijken naar techniek en indien je dat wenst ook naar de slaapplek. Hoe je dit doet, de methode, dat is één ding. Maar jouw ouderschapsstijl speelt dus ook een rol. En wat voor het ene kleintje werkt, kan voor de ander weer een ramp zijn.

Dat maakt samen slapen niet heilig, maar alleen slapen dus ook niet. Wil je hier nu meer over lezen? Baby in een droomritme somt alles voor je op. 

Slaap je samen? Doe het wel veilig!

Enkele tips: